COLUMN. Waarom Wout van Aert nog steeds één van de strafste renners ter wereld is
Columns
Het lukt Wout van Aert de laatste twee seizoenen maar niet om een grote vis binnen te halen. Toch is onze redacteur ervan overtuigd dat de Belgische wielerheld anno 2024 nog steeds één van de beste en strafste renners ter wereld is.
De laatste jaren lijkt het een beetje bergaf te gaan met Wout van Aert. Het fenomeen heeft nog steeds 'slechts' één monument op zijn palmares staan en hij blijft streven naar die felbegeerde zege in de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Robuaix en een wereldtitel.
Gaten
Hoe fenomenaal zijn erelijst ook is, voor iemand van zijn kaliber zijn er wel nog wat gaten op te vullen. Dat mag ook stilaan gaan gebeuren, want de tijd dringt. Over een week viert Van Aert zijn 30e verjaardag.
Het is al van Kuurne-Brussel-Kuurne geleden dat Van Aert nog eens de groten der aarde wist te verslaan. Hij versloeg toen Mathieu van der Poel en Tadej Pogacar in een epische sprint met drie.
Ook op de UCI World Ranking is Van Aert naar beneden getuimeld. Hij staat op dit moment pas 9e. Leider Pogacar telt meer dan drie keer zoveel UCI-punten. Mogen we dan stellen dat Van Aert geen wereldtoppers meer is? Dat hij niet meer in het rijtje van beste renners ter wereld thuishoort?
Helemaal niet! Wout van Aert is vandaag nog steeds één van de allerbeste én strafste renners ter wereld is. Onze redacteur legt uit waarom.
Pech
Om te beginnen kende Van Aert dit seizoen ongelofelijk veel pech. Afgelopen voorjaar kwam hij zeer zwaar ten val in Dwars door Vlaanderen. Het medisch verdict was bikkelhard: een gebroken sleutelbeen, borstbeen, meerdere gebroken ribben én een longkneuzing.
Van Aert moest maanden revalideren en pikte in de Ronde van Noorwegen weer de draad op. Hij reed een uitstekende Tour (en werd misschien wel bestolen van een ritzege), veroverde brons op de Olympische Spelen en in de Vuelta kregen we eindelijk weer de Wout van weleer te zien.
Van Aert was klaar om een gooi naar de Europese en wereldtitel te doen. Tot die vervloekte 16e etappe. In een natte afdaling sloeg het noodlot opnieuw toe. Van Aert tuimelde onderuit en liep een ernstige kniewonde op. Dei wonde is zo diep dat hij intraveneuze antibiotica krijgt toegediend omdat de kans op infectie te groot is.
Van Aert zal nog een tijdje in de lappenmand liggen. Zijn seizoen zit er onvermijdelijk op. Dat betekent geen EK en WK en misschien ook geen crosswinter.
Wat als?
Het antwoord zullen we nooit kennen, maar wat als Van Aert dit voorjaar niet was gevallen? Had hij dan eindelijk de Ronde en Roubaix op zijn palmares kunnen zetten? Hij verkeerde op het moment van zijn val alvast in bloedvorm. Mathieu van der Poel werd de hemel in geprezen toen hij in zijn regenboogtrui 'de dubbel' won, maar wie zegt dat Van Aert hem niet had geklopt?
Hetzelfde geldt voor het aankomende EK en WK. Van Aert had eindelijk terug zijn topvorm te pakken. Dat het een EK voor sprinters wordt? Van Aert won twee massasprints in de Vuelta! Het WK te heuvelachtig? Van Aert schreef in de Vuelta een bergetappe op zijn naam!
Het moge duidelijk zijn dat Van Aert zijn seizoen er zonder die immense pech ongetwijfeld anders had uitgezien. Dat hij dan misschien wel die grote vis had kunnen binnenhalen.
Veelzijdigheid
Onze redacteur doet nog een vaststelling. Dat de voorbije twee seizoenen van Wout van Aert eigenlijk helemaal niet zo 'matig' waren. Dat Van Aert in 2023 en 2024 zelfs een heel straf palmares bijeen reed! Van Aert blinkt namelijk niet uit in vraatzucht, maar in veelzijdigheid.
Die veelzijdigheid betekent in Van Aert zijn geval dat hij in geen enkel onderdeel de allerbeste is, maar dat hij wel op (letterlijk) élk terrein een wereldtopper is!
Van Aert is niet de snelste man op twee wielen, maar klopte wel al Philipsen & co. Van Aert zal de Tour nooit winnen, maar triomfeerde wel al op de Mont Ventoux. Van Aert moet in de klassiekers zijn meerdere erkennen in Mathieu van der Poel, maar verzamelde wel immens veel ereplaatsen en eremetaal. Wat blijft er nog over? Tijdrijden! Op de Olympische Spelen in Parijs veroverde hij brons in de tijdrit. We zouden bijna nog vergeten dat hij ook nog eens één van de beste crossers ter wereld is!
Dat bewees hij ook dit seizoen. Van Aert won Kuurne-Brussel-Kuurne, massasprints in de Vuelta, een bergetappe in de Vuelta én veroverde brons in de olympische tijdrit! Dat zijn zeges op elk terrein! En dat terwijl hij dit seizoen twee keer in de lappenmand lag! Is dat niet straf?
Geen enkel renner ter wereld is zo veelzijdig als Van Aert. Zelfs Tadej Pogacar niet. De Sloveen kan immers niet sprinten en niet crossen. En het is die veelzijdigheid die Van Aert nekt in zijn jacht op grote overwinningen.
2e in de Ronde, 2e in Roubaix, 8 (!) x zilver op een WK, 3 x zilver op een EK, zilver en brons op de Spelen... Die ereplaatsen worden ferm onderschat. Want in de koers is er maar één iets dat telt. Eeuwige glorie. En als Van Aert nu een klein beetje minder pech had, zou die veelzijdigheid zich ook kunnen vertalen in af en toe een grote vis.
