Emoties lopen hoog op tijdens begrafenis van Murriel Furrer: 'We hadden nog zoveel plannen samen'

Vrijdag vond in Uster, nabij Zürich, de begrafenis van Muriel Furrer plaats. De Zwitserse kwam zes weken geleden om het leven na een val op het WK voor junioren. 

Honderden mensen kwamen opdagen om Furrer een laatste groet te brengen. De emoties liepen hoog op. Familie, vrienden, ploeggenotes en klasgenoten deelden ontroerende woorden en hartverscheurende anekdotes. Ook de moeder van de betreurde Gino Mäder woonde de begrafenis bij. 

Toen de moeder van Furrer een brief liet voorlezen, vloeiden er veel tranen. "Muriel, je lachte zo veel en had zoveel talenten: ballet, cello, piano, schilderen... Vanaf de derde kleuterklas ging je naar school in Hinteregg. Dat was ver genoeg om met de fiets naar school te kunnen gaan. Dat was het begin van je carrière."

'We hadden nog zoveel plannen'

"Ik ben altijd een van je grootste fans geweest. En we hadden zoveel plannen samen: uit eten gaan, naar de musical Mamma Mia kijken, schaatsen in Davos, winkelen in Zürich. We zien elkaar weer in de hemel."

Haar moeder sprak ook over de donkere kant van haar wielercarrière. Furrer moest afrekenen met eetstoornissen, prestatiedruk en ze werd ook gepest. "Waarom mocht ik niet voor jou gaan? Hoe moeten we zonder jou leven."

Reizen met vader

Ook de vader van Furrer liet een brief voorlezen. Hij haalt herinneringen op over hun vele reizen samen en deelde enkele leuke anekdotes. Zo kwamen ze eens met hun camper vast te zitten in een smal steegje in Verona en probeerden ze ooit met fietsgereedschap de afgesloten ramen van een hotelkamer te openen.

Haar broer Eric liet een brief voorlezen door zijn neef. Hij schreef over hoe hij ooit haar haren afknipte en over nummertje 93 op zijn bucketlist, waarin stond dat hij Furrer ooit wilde aanmoedigen op de Olympische Spelen. In het ziekenhuis nam hij met '10 kusjes op haar voorhoofd' afscheid van zijn zus. 

Op de gedenkplaat van Furrer valt het volgende te lezen: 'Als de zon van het leven ondergaat, schijnen de sterren van de herinnering.' Moge de sterren nog lang en helder schijnen.