In zijn biografie 'Geloof in het onmogelijke' beschrijft Mark Cavendish de woelige laatste vijf jaren van zijn wielercarrière. Daarin moet zijn vroegere baas
Patrick Lefevere het flink ontgelden.
Mark Cavendish belandde in 2020 in een diep dal. Hij was een schim van zichzelf, kampte met een depressie en donkere gedachten en vreesde voor het einde van zijn carrière. Niets wees erop dat hij ooit nog een koers zou winnen, maar een jaar later deed de 'Manx Express' wat niemand voor mogelijk had gehouden.
Patrick Lefevere gooide Cavendish een reddingsboei toe. In de Ronde van Turkije begon de Britse springbok tot ieders verbazing weer te winnen en in de Tour sloeg hij vriend en vijand met verstomming door vier etappes én de groene trui te winnen. En dat allemaal voor een minimumloon van 70.000 euro.
500.000 euro
Nog voor die Tour zat Cavendish al met Lefevere aan tafel in een chique restaurant om zijn contract voor 2022 (en vooral een stevige loonsverhoging) te bespreken. Wat volgde was een transfersoap waarvan Cavendish alle details uiteenzette in zijn boek. "Hij noemde zijn bedrag, ik het mijne en na wat onderhandelen kwamen we uit op 500 000 euro plus bonussen."
Er werd toen niets op papier gezet. Voor Lefevere is een woord immers een woord. Of toch niet? Toen Cavendish in het najaar van 2021 nog steeds geen nieuw contract had ontvangen, belde hij Lefevere op. Die kon zich 'plots' niet meer herinneren wat er voor de Tour was afgesproken.
Welk contract?
"Het was stil aan de andere kant van de lijn.‘Welk contract?’ vroeg hij. Patrick zei dat hij zich dat niet kon herinneren. Was het allemaal maar bluf? Werd er met me gespeeld? Hij was me gewoon aan het naaien. Uiteindelijk had Patrick er genoeg van en vroeg hij om naar België te komen. Daar herinnerde ik hem opnieuw aan de overeenkomst die we voor de Tour mondeling hadden gesloten, voor 500 000 euro, en hij zei dat hij zich er niets van kon herinneren."
"Ik zei hem dat we die prijs hadden afgesproken en aangezien ik na die mondelinge overeenkomst vier Touretappes en de groene trui won, ik dus eigenlijk het dubbele moest krijgen. Patrick zijn budget was maximaal 250 000 euro. Het was dat of niets. Ik liep weg. Enkele dagen later nam Tom Steels contact met me op voor een ontmoeting met de ploeg eind oktober. Ik zei dat ik niet zou opdagen, omdat ik geen contract had."
Tien minuten later kreeg Cavendish telefoon van Lefevere. "Hij klonk zenuwachtig. ‘Kom hiernaartoe en dan komen we er wel uit’. Ik zei: ‘Laten we het gewoon doen wat we voor de Tour de France overeengekomen waren: 500 000 euro. Bijna de helft daarvan gaat naar de belastingen, ik ben veel meer waard en jij krijgt een geweldige deal. Op een of andere manier zorgde Patrick er altijd voor dat hij zich de winnaar voelde, en hier lukte hem dat ook."