Vanthourenhout: 'Quick-Step verlaten was de domste beslissing uit mijn carrière'

Sven Vanthourenhout heeft als veldrijder nooit de verwachtingen helemaal kunnen inlossen. Had hij het als wegrenner wel tot de wereldtop kunnen schoppen? 

De voormalige veldrijder won in de jeugdcategorieën zowat alles wat er te winnen valt. In 2001 veroverde Vanthourenhout zelfs de wereldtitel bij de beloften. Zijn toekomst als veldrijder zag er rooskleurig uit.

De hoge verwachtingen kon Vanthourenhout in zijn beginjaren als prof ook inlossen door twee keer brons te veroveren op het WK. Hij koerst in die periode ook op de weg en deed het ook daar prima. Op het BK pakte hij zelfs brons. Dat deed hij allemaal in het shirt van Domo - Farm Frites en later Quickstep - Davitamon. Op stage vergezelde hij iconen als Tom Boonen en Paolo Bettini. 

Eind 2004 verliet Vanthourenhout de ploeg van Patrick Lefevere. Hij verbrak zijn contract en tekende voor een veel hoger salaris bij Rabobank, dat een afkoopsom betaalde. Vanthourenhout noemt het de 'domste beslissing uit zijn carrière'. Vanaf dan ging het met zijn veldritcarrière alleen nog maar bergaf.

"Als ik mijn contract had geëerbiedigd, dan was ik wellicht heel mijn carrière bij Patrick gebleven", vertelt Vanthourenhout daarover in een interview met Knack. "En had mijn loopbaan er anders uitgezien." 

Vanthourenhout kon snel sprinten en bergop zijn mannetje staan. Museeuw, zijn eerste kamergenoot bij Domo - Farm Frites, is er zelfs van overtuigd dat Vanthourenhout op de weg een klassieker had kunnen winnen.

Vanthourenhout heef het intussen losgelaten. "Zou ik ­andere beslissingen nemen, mocht ik ­opnieuw beginnen? Ja. Denk ik daar nu soms nog aan? Ja. Maar vraag ik me nu ­continu af: wat als? Zeker niet."

Een succesvolle bondscoach is Vanthourenhout wel geworden. Met de Belgische nationale ploeg veroverde hij maar liefst 99 medailles. "Ik ben er zeker van dat als ik als renner wél de top had bereikt, ik geen goeie coach was ­geworden."

"Kampioenen kunnen dat niet. Die hebben in hun carrière op slechts één weg gereden: die richting succes. Ik ben op veel meer obstakels gebotst. Daardoor kan ik renners nu wijzen op de gevaren van ­magerzucht, van te veel trainen en van ­ver­keerde ploegkeuzes."