Een onbekende heeft afgelopen weekend tijdens de Grote Prijs Vermarc in Rotselaar een volle bidon tegen de 16-jarige Maxime gegooid. Het doet denken aan wat Mathieu van der Poel overkwam in Parijs-Roubaix.
Het incident speelde zich af in de slotronde van de nieuwelingenkoers. Het is niet duidelijk wat de bidongooier bezielde. Nele Van den Broeck, de moeder van Maxime, deed via Facebook een emotionele oproep aan de dader.
"Beste wielerliefhebbers - en vooral jij, de onbekende langs de weg tijdens de Grote Prijs Vermarc in Rotselaar", begint Nele haar verhaal. "Vandaag willen we iets kwijt. Iets dat misschien onbezonnen begonnen is, maar eindigde in een klap. Letterlijk. Op de schouder van Maxime Smits." (beelden onderaan)
Schouderblessure
"Maxime, tweedejaars nieuweling, en bovenal een kerel met een groot hart voor de koers. In de laatste ronde, op het scherpst van de snee, wanneer er geen bevoorrading meer toegelaten is, kreeg Maxime een volle bidon tegen zich aan gesmeten – precies en goed gericht op de schouder. Niet zomaar een tikje. Een mokerslag, net zoals die van Mathieu van der Poel in Parijs-Roubaix."
"Dit was geen foutje dat je kan wegwuiven met een “oeps”. Dit was een impact. Fysiek én mentaal. Maxime eindigde de koers met pijn, teleurstelling en vragen die hij niet kan beantwoorden. Wie deed dit? Waarom? En vooral: waarom zeg je niks?"
Tranen
"Aan jou, onbekende: als je dit leest dan weet je dat dit om jou gaat – misschien voelde je je schuldig, misschien durfde je niks te zeggen, misschien dacht je dat niemand het zag. Wel, wij zagen het wél. Maxime voelde het. En zijn ouders zagen zijn tranen."
"En toch… willen we je niet met de vinger wijzen. Niet om je te straffen. Niet om je te vernederen. Maar om je de kans te geven recht te doen aan wat krom liep. Durf je? Heb je het karakter dat we in elke wielrenner willen zien – vechten voor rechtvaardigheid, ook als dat betekent dat je moet toegeven dat je fout zat?"
'Kom naar voren'
"Bij deze roepen we je uit tot de "Bidonboogschutter van de Bevoorradingszone". Niet echt een eretitel, maar eentje die je kan omzetten in iets goeds. Kom naar voren. Niet om met pek en veren overladen te worden, maar om samen te praten. Om Maxime recht in de ogen te kunnen kijken en te zeggen: 'Sorry kerel, ik had het anders moeten doen.'"
De beelden: